Η ιστορία της Γραφής
Το ταξίδι για την εξερεύνηση της γραφής έχει αρχίσει…
Πριν λίγες μέρες η τάξη μας δανείστηκε μια Μουσειοσκευή (μικρή κινητή εκπαιδευτική έκθεση) που περιείχε αντίγραφα, εποπτικό υλικό, αναλώσιμα και μη υλικά για τη διεξαγωγή βιωματικών εργαστηρίων. Έτσι στήσαμε το πρώτο μας μουσείο και καλέσαμε τους μαθητές του Δ2 να το επισκεφτούν! Φυσικά, πρώτα μάθαμε για τα εκθέματα και μοιραστήκαμε αρμοδιότητες. Με μεγάλη μας χαρά απαντήσαμε στις ερωτήσεις των επισκεπτών μας και ζήσαμε την εμπειρία της ξενάγησης.
Σήμερα, Δευτέρα 11 Απριλίου, ασχοληθήκαμε με τη Γραμμική Β. Αυτή η γραφή βασίστηκε σε μια παλιότερη , τη Γραμμική A, που τη χρησιμοποιούσαν στη μινωική Κρήτη. H Γραμμική B, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στην Kνωσό της Kρήτης από τον Arthur Evans και σήμερα γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιούνταν κατά τον 13ο αιώνα π.X. στα μυκηναϊκά ανάκτορα της Πύλου, των Mυκηνών, της Tίρυνθας και των Θηβών.Η Γραμμική Γραφή Β΄ δεν έχει πια μυστικά.Την αποκρυπτογράφησε ο Μάικλ Βέντρις . www.youtube.com/watch?v=nMlF1C1tc-w&nohtml5=False
Πρώτος σταθμός του φανταστικού ταξιδιού μας, το Ανάκτορο της Πύλου, εκεί καταγράψαμε όσα υπήρχαν στις αποθήκες του πάνω σε πλάκες πηλού.
Στη δυτική Ευρώπη, από τα μεσαιωνικά χρόνια και έπειτα, συχνά πάνω από τις εισόδους των αριστοκρατικών σπιτιών τοποθετούσαν το οικόσημο ή θυρεός. Τι είναι ο θυρεός;
Μα, το διακριτό εκείνο σήμα που θυμίζει ασπίδα και διακοσμείται με σχέδια ζώων, αντικειμένων ή αφηρημένων σχημάτων. Μάλιστα κάθε οικογένεια είχε και τον δικό της ξεχωριστό θυρεό, που ήταν σύμβολο καταγωγής, κοινωνικής και οικονομικής της δύναμης.
Εμείς ζωγραφίσαμε ο καθένας τον δικό του μοναδικό θυρεό.
Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια τα ρούχα και κυρίως τα κοσμήματα ήταν ενδεικτικά τόσο της οικονομικής κατάστασης όσο και της κοινωνικής θέσης των ανθρώπων.
Μάλιστα, άτομα που είχαν εξουσία, διέθεταν σφραγίδες και σφραγιστικά δαχτυλίδια, με τα οποία σφράγιζαν έγγραφα και προϊόντα που ήταν υπό τον έλεγχό τους.
Η συνήθεια αυτή, δηλαδή να φορούν οι άρχοντες και οι αξιωματούχοι σφραγιστικά δαχτυλίδια συνεχίστηκε και στα βυζαντινά χρόνια. Το δαχτυλίδι είχε επάνω χαραγμένο θυρεό για να συνδέεται στη συνέχεια με τον κάτοχο του εγγράφου. Δείτε τις εργασίες μας εδώ: slideshow.corpgenie.com/Files/4363/Daxtyliadia.swf
slideshow.corpgenie.com/Files/4363/Daxtyliadia.htm
Άλλη μία δραστηριότητά μας ήταν ο οστρακισμός: Τι ήταν;
οστρακισμός : Κάθε πολίτης κατέγραφε σε όστρακο το όνομα όποιου θεωρούσε επικίνδυνο για το πολίτευμα της δημοκρατίας. Σε ειδική συνεδρίαση της Εκκλησίας του Δήμου, με μυστική ψηφοφορία, αποφάσιζαν οι Αθηναίοι την απομάκρυνση ή όχι για δέκα (10) χρόνια από την πόλη εκείνου που το όνομά του είχε γραφεί στο μεγαλύτερο αριθμό οστράκων.
Στη συνέχεια με αφορμή τον παρακάτω μύθο φτιάξαμε ο καθένας ένα δικό του όστρακο .
Ο Πλούταρχος αναφέρει για τον Αριστείδη:
Η διαδικασία εν συντομία γινόταν με τον παρακάτω τρόπο. Κάθε άνδρας έπαιρνε ένα όστρακο, έγραφε σε αυτό το όνομα του συμπολίτη του οποίου ήθελε την εξορία {και κάποιες φορές και κάποιο σχόλιο πέρα από το όνομα. Δεν υπήρχε λίστα υποψηφίων} και το έριχνε σε ένα μέρος της αγοράς φραγμένο κυκλικά με φράχτη. Οι άρχοντες πρώτα μετρούσαν το συνολικό αριθμό των οστράκων. Αν ήταν λιγότερα από έξι χιλιάδες η διαδικασία του εξοστρακισμού κηρυσσόταν άκυρη. Έπειτα, τοποθετούσαν αυτά που έφεραν διαφορετικό όνομα χωριστά μεταξύ τους και ο άνδρας που γράφτηκε από τον μεγαλύτερο αριθμό (πολιτών) εξοριζόταν για δέκα χρόνια, αλλά συνέχιζε να εκμεταλλεύεται την περιουσία του (χωρίς να χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα).
Σε μία τέτοια περίπτωση {482 π.Χ. και τον εξοστρακισμό του Αριστείδη}, λέγεται ότι, όταν γράφανε τα όστρακα, κάποιος αγράμματος και πέρα για πέρα αγροίκος έδωσε το όστρακό του στον Αριστείδη σαν να ήταν ο πρώτος τυχών και του ζήτησε να γράψει το όνομα του Αριστείδη σε αυτό. Εκείνος απόρησε και ρώτησε:
-Τι κακό σου έχει κάνει ο Αριστείδης;
-Κανένα, ήρθε η απάντηση. Δεν ξέρω τον κύριο, αλλά βαρέθηκα να ακούω να τον αποκαλούν παντού Δίκαιο. Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο Αριστείδης δεν απάντησε, αλλά έγραψε το όνομά του στο όστρακο και το έδωσε πίσω.
